Early adopters - early Refusers

Het aanvoelen leeft dat kunstenaars die als eerste op de kar van een nieuwe technologie springen, een voorsprong hebben die niet meer in te halen is. Een goed voorbeeld hiervan zijn de Franse impressionisten (zie de inleiding). Maar wellicht is dat niet altijd zo. Ons beeld is vertekend door de ‘silent witnesses’: de early adopters die roemloos verdwenen zijn in de plooien van de geschiedenis. Omgekeerd valt op hoe ‘Early Refusers’ een intrigerende rol spelen in de omgang van kunst met nieuwe technologieën. Artiesten als Arthur Ganson en Theo Jansen gebruiken bewust ouderwetse en mechanistische creatie methodes, maar zijn met het mechanische robots toch graag gezien gasten op de New Media Art festivals. Ze houden de hype van de nieuwe technologie een een kritische spiegel voor. Technologie schept de mogelijkheidsvoorwaarden voor de kunstenpraktijk. Maar vaak krijgen die een dwingend karakter: alles wat kan, moet. Niemand heeft ooit om gebouwen gevraagd die ‘s nachts gedurig van kleur veranderen, maar sinds de uitvinding van een betaalbare LED verlichting zijn veel gebouwen nachtelijke kameleons geworden, eeuwig wisselend van rood naar groen naar blauw… Waarom? Omdat het kan.
Deze programmalijn wil de strategie van kunst ten aanzien van de adoptie van nieuwe technologieën historisch en filosofisch kaderen.